با بسیاری از داروهای دیابت، هر کس که در اطرافیانش یک فرد دیابتی داشته‌باشد، آشنا است و با کلمه انسولین، همه.
درمان‌های قدیمی دیابت، عمده هدفشان بهبود اعداد بود. یعنی قند فرد در ساعات مختلف به عدد نرمال نزدیک شود و اگر چنین می‌شد، همه خوشحال می‌شدند. هم پزشک و هم بیمار.
اما نگاه جدیدتر به دیابت متفاوت است. حرف مهم این است: اعداد قرار است نرمال شوند که چه شود؟ قرار است عوارض دیابت و در رأس آنها، بیماری‌های قلبی عروقی کم‌شوند. پس دارویی خوب است که این کار را انجام‌دهد و نه اینکه صرفا اعداد را نرمال‌کند.
نسل جدید داروهای دیابت، حرفشان همین است و به همین خاطر این دو رشته، یعنی قلب و دیابت هم بیش از پیش به هم نزدیک شده‌اند و رشته کاردیودیابت را ساخته‌اند.
و یکی از این داروهای نسل جدید که حالا اسمش بیشتر و بیشتر هم شنیده خواهد شد و در مملکت ما هم پایش باز شده‌است، امپاگلیفلوزین است که در مطالعه‌ مهم اخیر با نام «امپاهارت»، مکانیسمی برای اثر قابل توجه آن بر کاهش عوارض قلبی عروقی پیداشد و آن اینکه در بیماران مبتلا به تنگی عروق قلب، باعث می‌شود بخشی از اثر بد این بیماری بر عضله قلب که تغییر نامطلوب ساختار است برگردد و ساختمان عضله قلب بهتر شود.