بیماران معمولا در دو حالت آنژیوگرافی می‌شوند
بیماران معمولا در دو حالت آنژیوگرافی می‌شوند. یکی به دنبال حمله حاد قلبی که درباره منافع آن برای بیمار تردیدهای خیلی کمتری وجود دارد. و دیگری در شرایط غیر اورژانس و به خاطر درد سینه و معمولا دیده‌شدن خونرسانی ناکافی در تست‌های غیرتهاجمی مانند تست ورزش یا اسکن قلب که درباره منافع این حالت دوم که عمده آنژیوگرافی‌ها را هم شامل می‌شود، تردیدهای زیادی وجود دارد
و حالا مطالعه «ایسکمیا» که مهم‌ترین مطالعه این موضوع است و سال‌ها است که با هزینه‌ای زیاد در کشورهای مختلف در حال انجام است، نتایجش هفته گذشته در کنگره انجمن قلب آمریکا منتشر شد
نگرانی عمده ای که همیشه برای بیماران و پزشکان وجود دارد، این است که اگر رگی تنگ وجود داشته‌باشد، نکند این رگ تنگ در آینده باعث سکته قلبی، نارسایی قلب یا مرگ ناگهانی شود
در این مطالعه، افرادی که درد سینه داشتند و در تست‌های غیرتهاجمی هم خونرسانی به عضلات قلب تا حدود متوسط تا شدید مختل‌بود و یعنی احتمالا تنگی‌های مهمی در شریان‌های قلب وجود داشت، دو گروه شدند
گروهی مانند بسیاری از بیماران امروزی برایشان آنژیوگرافی انجام شد و اگر تنگی زیادی وجود داشت با آنژیوپلاستی آن رگ برایشان باز شد و یا اگر وسعت ضایعات زیاد بود عمل بایپس شدند و البته درمان دارویی مناسب هم گرفتند
و گروهی فقط درمان دارویی خوب گرفتند و از جمله تلاش شد فاکتورهای خطر آنها اصلاح‌شود. یعنی فشار خون بالا، اختلالات چربی، دیابت، سیگار و وزن بالا و بی‌تحرکی
نتیجه این شد که در پایان مطالعه گرچه گروهی که رگ آنها باز شده‌بود، درد سینه کمتری داشتند
اما از نظر نگرانی‌های مهم بیماران و پزشکان این دو گروه هیچ فرقی نداشتند. یعنی حمله‌های قلبی، نارسایی قلبی، و مرگ ناگهانی در این دو گروه هیچ تفاوتی نداشت
این البته به این معنی نیست که آنژیوگرافی و بازکردن رگ‌ها هیچ وقت سودی برای بیماران ندارد، و طبیعتا انتخاب درست بیمارانی که از این کار سود می‌برند، با توجه به شرایط مختلف بیمار، پس از آگاهی بخشیدن به او درباره شرایط بیماریش، به عهده تیم پزشکی و خود بیمار است و برای هر فرد متفاوت خواهد بود
اما باید یادمان باشد که آترواسکلروز یا همان تشکیل پلاک‌هایی که باعث تنگی رگ‌ها می‌شوند، یک بیماری پیچیده است که باید علت‌های آن را اصلاح کرد و روند آن را متوقف کرد، یعنی کنترل فاکتورهای خطر و درمان دارویی درست، و نه اینکه همه تمرکز فقط بر اصلاح نشانه‌های آن باشد، یعنی تنگی شریان‌ها
.
